இராதா கிருஷ்ணனின் 3 குறுங்கதைகள்

1.

அவர்தான்  வேலைக்கான ஆர்டர் தரும் இடத்தில் இருந்து அந்த ஆர்டரை எனக்கு அளித்தவர் என்பதை நம்ப சற்றுநேரம் ஆனது. ஏனெனில் அவர் அந்த பள்ளி நிறுவனத்தின் அலுவல் பணி செய்பவர்களில் ஒருவராக இருந்தார். 40 களில் இருக்கும் அழகான, இல்லை மிக அழகான பெண்மணி அவர். எந்த ஒருவரும் பார்த்து சட்டென சில கணம் ஸ்தம்பித்து போகும் அளவு அழகு கொண்டவர். முக்கிய காரணம் லக்ஷ்மி ஓவியத்தை நகலெடுத்தது போன்ற தோற்றம், வெளிர் பொன்னிறம், முக்கியமாக பூனைக் கண்கள் , கண்களுக்கு அவ்வளவு ஈர்ப்பு இருக்கும் என்று அவரை பார்க்கும் முன்பு எனக்கு தோன்றியது இல்லை.

முதன் முதலில் ஆர்டர் கேட்க போன போது எதுவும் கேட்க தோன்றாமல் ஒரு கணம் பார்த்து நின்றேன். அவரில் அப்போது தோன்றிய புன்னகை இப்போதும் அச்செடுத்தது போன்று ஞாபகம் இருக்கிறது. அது என் மறைவு வரை அகலாது என்று நினைக்கிறேன் . அவர் சிரித்த காரணம் நான் அவரில் பாதி வயதில்தான் இருந்தேன் என்பதுதான் . என்னிடம் விசாரித்து விட்டு மாலை தாளாளர் இருப்பார், பேசி விட்டு அழைக்கிறேன் என்றார் .

நான் மட்டும் இல்லாது வேறு இரு நிறுவனங்களும் இந்த ஆர்டர்க்காக முயற்சிக்கின்றன , எனக்கு வாய்ப்புமிக குறைவு , எனவே நம்பிக்கை இல்லாமல் கிளம்பினேன் . மாலை அவர் அழைத்து ” ஆர்டர் உங்களுக்குதான் , காலை பத்து மணிக்கு வாங்க ” என்றார் . மகிழ்ச்சியில் திளைத்தேன்.

மறுநாள் சென்ற போது ஒன்று புரிந்தது , முடிவு எடுக்கும் அதிகாரம் இவரிடம்தான் உள்ளது என்று. அரைமணி நேரம் அங்கு இருந்த போதே எனக்கு அது புரிந்து விட்டது . மற்ற ஊழியர்கள் இவருக்கு அதிக மரியாதை அளித்தனர் . தாளாளர் அறைக்கு சென்ற போது அவரும் தன் இருக்கையில் இருந்து எழுந்து உடன் வந்தார் . உள்ளே 60ஐ நெருங்கும் ஒரு நபர் இருந்தார் , நேர்த்தியான சட்டை , பெரிய சட்டக கண்ணாடி , நீள முகவெட்டு கொண்டிருந்தார். நல்ல உயரமானவர் என்று அவர் அமர்ந்த நிலையிலேயே உணர முடிந்தது. அவர் பேசவே இல்லை.  இந்த பெண்மணிதான் ஆர்டர் பற்றி பேசினார். முடிக்க வேண்டிய நாட்கள் , தரம் , விலை எல்லாமே இவர்தான் பேசினார் . அவர் வெறுமனே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் . எனக்கு அவர்களுக்குள் இருந்த உறவு புரிந்து விட்டது . அதேசமயம் இவரை கண்டு ரசிப்பதை நிறுத்தக் கூடாது என்று மனதில் எண்ணிக் கொண்டேன் .

ஒரு வாரம் பள்ளியில் இருந்து பணிகள் முடித்து கொடுத்தேன். அப்போது அவரை தினமும் சந்தித்தேன். ஓரளவு என்னிடம் பேசத் தொடங்கி விட்டார். ஆனால் அவர் என்னை பொருட்படுத்தவே இல்லை. சிறுவன் கொஞ்சம் அத்துமீறி ரசிக்கிறான் என்ற அளவிலேயே எடுத்து கொண்டார். ரசிக்கவும் அனுமதி கொடுத்தார். அதை விரும்பவும் செய்தார் என்றே எண்ணினேன். மேலும் தாளாளர் தன் அறை விட்டு அதிகம் வெளியே வராததும்,இவர் மட்டுமே வந்து பணிகளை பார்ப்பதும் மதிப்பிடவும் செய்ததால் எனக்கு பேசப் பழக அதிகம் வாய்ப்புகள் கிடைத்தது .

வேலை முடியும் சமயத்தில் தனது வீட்டில் சில வேலைகள் உள்ளது என்று சொல்லி தன் கணவரின் அலைபேசி என்னை கொடுத்து அவரிடம் பேசிக்கொள்ள சொன்னார். அப்படி ஒரு பாத்திரம் ( கணவர் ) இருப்பதே அதன் பிறகுதான் எனக்கு உரைத்தது ! பேசி அவரை நேரில் போய் பார்த்தேன் . வேலைகள் செய்து கொடுத்தேன்.அவரை இப்படி சொல்லலாம் , சிடுசிடு குணம் கொண்டவர் , சற்று ஓவராக சுத்தம் பார்த்தார் , சின்ன சின்ன விசயங்களிலும் அவரை திருப்தி செய்ய முடியாமல் திணறினேன் , செய்த பணிகளில் குறை கண்டுபிடித்து கொண்டே இருந்தார் . பொறுக்க முடியாமல் கணவர் பற்றி அவரிடமே முறையிட்டு விட்டேன் , கேட்டு சற்று சிரித்தார் . எனக்கு அப்போது தாளாளரின் முகம் ஞாபகத்திற்கு வந்தது .